გ ი მ ა ი ო / GIMAIO

ეძღვნება ირაკლი ღუღუნიშვილის ხსოვნას გამეღვიძა, საათს დავხედე და ზუსტად ღამის 3 საათი იყო. წყალი მწყუროდა, თან ადგომა მეზარებოდა, და ღიმილით გავიფიქრე, ახლა შუა საუკუნეები რომ იყოს და ევროპაში ვცხოვრობდე, 4-მდე ფეხს ვერ გავანძრევდი-თქო, რადგანაც ამ საათებში კათოლიკურმა ეკლესიამ ყოველგვარი აქტივობა აკრძალა, ეს პერიოდი ხომ ჯადოქრების დროთ ითვლებოდა. ავდექი, გავედი სამზარეულოში წყლის დასალევად, სამზარეულოს კარი აივანზე გადის, გადავწყვიტე გავსულიყავი, რადგანაც რაღაც ჰაერის უკმარისობა ვიგრძენი. ასე გვიან შედარებით სუფთა ჰაერს ჩაისუნთქავ ადამიანი, რადგანაც მანქანების ჭაჭანებაც კი არ იყო. ზოგადად ქალაქში ბევრი გაუმართავი მანქანა დადის, იაფფასიანი უხარისხო ბენზინი შემოაქვთ და სწორედ დღეს ვკითხულობდი, რომ 2016 წლის საერთაშორისო კვლევის თანახმად , ჰაერის დაბინძურების გამო სიკვდილიანობის დონით საქართველო მსოფლიოში თურმე მესამე ადგილზეა . ამ ეკოლოგიურ ფიქრებში ვარ, რომ ვარაზისხევიდან მოტოციკლი შემოვარდა. ზუსტად ჩემი აივნის პირდაპირ სწრაფად შეაჩერა, ბაიკერიმა წყალი ამოიღო და დაი...

ტ ო მ ა რ ა მივდივარ და ერთი ნაცნობი დავინახე, მაგრამ გვიან იყო ქუჩის მეორე მხარეზე გადასვლა. მიმიხვდით ალბათ, რა ტიპიცაა, აუცილებლად უსიამოვნო რამეს რომ გეტყვის შენზე ან რომელიმე ახლობელზე; სხვაგვარად არ შეუძლია და რა ქნას. შევხვდით, მივესალმეთ ერთმანეთს და გადავკოცნეთ კიდეც ღიმილით. პირველი ის გამიკვირდა, მისმა ტუჩზე მკვეთრად წასმულმა იაფფასიანმა პომადამ, რომელიც ლოყაზე მომეცხო რომ არ გამაღიზიანა. უფრო ზუსტად გაკვირვებაც ვერ მოვასწარი, რადგანაც საკუთარ ფეხზე მობმული დიდი ტომარა დავინახე. ტომარა სავსე ჩანდა, მაგრამ ფეხი თავისუფლად გავამოძრავე, ტვირთის შეგრძნება არც მქონია. დაიწყო ჩემი და ჩემიანების ლანძღვა. მე ხომ იცი ყველაფერს პირში გეუბნები, ზოგი ზურგს უკან ჭორაობსო, მაგალითად, . . . აღარც ვუსმენ, თან ვუღიმი, არა იმიტომ, რომ გაღიზიანება დავმალო, არამედ იმიტომ რომ მართლა მხიარულ ხასიათზე ვარ და სულაც არ მაღიზიანებს მისი ლაილაი. ეტყობა მიმიხვდა და თავისებურად დიდხანს აღარ გაარძელა საუბარი, მალევე დამემშვიდობა და, რა თქმა უნდა ყოველივე საუკეთესო ვუსურვე, თან მთელი გულით . რატ...

სულ პატარა რომ ვიყავი, ვოცნებობდი ვყოფილიყავი ჯადოქარი. ახლა ვზივარ და ვიხსენებ, რატომ გამიჩნდა ეს ოცნება, ან როგორი ჯადოქარი მინდოდა რომ ვყოფილიყავი, ვიძირები წარსულში, მაგრამ უკუნეთია. მერე ეს ოცნება დამავიწყდა, რადგანაც თ ი თ ქ მ ი ს ყველა დასახულ მიზანს ვაღწევდი, მაგრამ მუხლჩაუდრეკელი შრომითა და ძალიან მაღალი დაბრკოლებების გადალახვით, ამიტომ იმდენი და უფრო დიდი მიზნის დასახვა ვერ მოვასწარი, რამდენიც მინდოდა. ყველა ადამიანს გონია, რომ მხოლოდ მას უქმნის ცხოვრება ასეთ რთულ დაბრკოლებებს და სხვა ლაღად ცხოვრობს, მეც ასე მეგონა და მგონია დღემდე, მიუხედავად იმისა, რომ კარგად ვიცი, ყველა ადამიანს განგება უქმნის უამრავ პრობლებას და მგონი მიზეზიც ვიცი. თქვენც დაგაინტერესდათ ჩემი მიზეზი? მნიშვნელობა არ აქვს გაინტერესებთ თუ არა, უფრო არ გაინტერესებთ, მაგრამ მაინც ვაპირებ თქმას.  ადამიანო, მოგეცი ისეთი აგებულების ტვინი, რომ აზროვნება შეგიძლია, აჰა მაშინ შენ პრობლემები და მოძებნე გამოსავალიო.  არაფერი არ იძლევა ისე, სამაგიერო რომ არ მოგეთხოვოს. კარგი, მეყო ამდენი ფილოსოფია. საი...

“ვინ ვარ? საიდან მოვედი? და, რაც ყველაზე მთავარია დღეს, სად მივდივარ?“ ამ შეკითხვების ავტორი მე კი არ ვარ. ახლა ვიცი, ყველას გაგახსენდათ პოლ გოგენის '' საიდან მოვდივართ ? ვინ ვართ ? საით მივდივართ ?'', მაგრამ არც მას აქვს ამ შეკითხვებზე ექსკლუზიური უფლება. ეს თითოეული ადამიანის შეკთხვაა, დაწყებული ჩემი აზრით პირველყოფილი ტიპიდან დღევანდელ და ჩვენს შემდეგ მოსულ ტიპებამდე, მაგრამ ზოგი უშიშრად უსვავს საკუთარ თავს ამ კითხვებს, ზოგი კი გაურბის მათ და ყოველდღიურობაში იძირება. მგონი ერთს მივხვდი, მნიშვნელობა არ აქვს გაინტერესებს ამ შეკითხვებზე პასუხი, თუ არა, პასუხს მაინც ვერ მიიღებ, ყოველ შემთხვევაში დღეს დღევანდელი განვითარების დონის გათვალისწინებით. მაშ, უნდა დაისვავს ეს შეკითხვები თუ არა? ამ კითხვაზე კაცთა მოდგმას ოთხი პასუხი აქვს: 1) კი, 2) არა, 3) არ ვიცი, ნეტავ რა ჯობია და 4) არ ვიცი და არც მაინტერესებს. ფსიქოლოგიაში ადამიანთა სხვადასხვა ტიპის   კლასიფიკაციაა, მათი ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს, ხოლო მე (ოხ, ეს ეგო რა არის მაინც) სწორედ ამ ოთხი კატეგორიით ვყოფ homo...